کد مطلب:53630 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » مهدويت

آيا انسانها ميتوانند با دعا و درخواست از خدا، بر ظهور امام زمانغ تأثير بگذارند؟

بايد توجه داشت كه خداي متعال فيض دهنده مطلق است و هيچ نعمتي را از بندگان خود نميگيرد، مگر اين كه بندگان، خود سبب از بين رفتن نعمت شوند. يكي از بهترين نعمتهاي الهي بر جامعة بشري، نعمت حضور امام و استفادة از او است. خداي متعال، نعمت امامت را به انسانها داده و ميفرمايد: وَ جَعَلْنَـَهُمْ أَغمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا; (انبيأ، 73) و قرار داديم آنها را اماماني كه به امر ما هدايت ميكنند.

ناسپاسي و كفران نعمت، سبب از بين رفتن اين نعمت بزرگ شد و هيچ شكي نيست كه اعمال بد بندگان و آماده نبودن آنها براي پذيرش امام زمانغ و تحقق حكومت عدل مهدويغ، مهمترين عامل غيبت حضرت است، چنان كه مرحوم خواجه نصيرالدين طوسي ميگويد: وجوده لطف و تصرفه لطف آخر و غيبته منّا غيبت حضرت مهدي، از ناحية ماست و كوتاهي ما علّت غيبت آن حضرت ميباشد.(كشف المراد في شرح تجريد الاعتقاد، ص 389، انتشارات اشكوري.)

با توجه به اين نكته ميدانيم دعا يعني درخواستكردن و خواستن، و خواستن موقعي حقيقي و واقعي است كه فقط لقلقة زبان نباشد; منطقي و معقول نيست، كسي بگويد من تشنهام و آب ميخواهم و در عين حال بنشيند و حركت نكند. دعا يعني خواستن حقيقي و در راهِ رسيدن به هدف حركت كردن.

در روايتهاي فراواني و از جمله در توقيع مبارك امام زمانغ به شيطان امر شده كه براي ظهور آن حضرتغ دعا كنند: واكثروا الدعا بتعجيل الفرج فان ذلك فرجكم ; براي تعجيل فرج، زياد دعا كنيد، چرا كه فرج شما در آن است.(مكيال المكارم، ج 1، ص 26.)

مكانيزم اثرگذاري دعا بر فرج حضرت اين گونه است كه ظهور حضرت مهديغ وقت از پيش تعيين شده و مشخّصي ندارد و هرگاه مردم آمادگي لازم براي حكومت او را پيدا كنند، حضرت ظهور ميفرمايد; علّت اساسي غيبت، آماده نبودن مردم است و دعا و درخواست واقعي، مردم را آماده و پذيرا ميكند و به اصطلاح مانع برطرف ميشود.

هم چنين اين گونه ميتوان ارزيابي كرد كه اگر عدة ياران حضرت، كامل شود، ظهور ميفرمايد و اين كه ما هر هفته بايد منتظر ظهور باشيم نيز به همين علت است. همة اينها گواه است كه امر ظهور حضرت، به دست و خواست مردم است و دعا يعني خواستن; البته دعايي كه لقلقة زبان نباشد و بر اين اساس، منتظر مصلح، صالح است; پذيرفتني نيست كسي كه خود صالح نيست، منتظر صالح باشد و يا براي ظهور مصلح، دعاي واقعي كند; از اين رو، دعا كردن نقش بسيار مهمّي بر ظهور حضرت دارد. افزون بر اين به گونة ديگري نيز ميتوان تحليل كرد كه عطاي خداي متعال محدوديتي ندارد و با دعا ميتوان برنامهها را نيز تغيير داد. چنان كه در روايتي امام صادقميفرمايد: الدعا يرد القضا و قد ابرم ابراماً; دعا قضاي حتمي را نيز بر ميگرداند.(ميزان الحكمة، ج 3، ص 247.) به هر حال تأثير شگرفت دعا، بر ظهور حضرت مهديغ را نميتوان انكار كرد.